Στον καλό φίλο Αχιλλέα...
...φτάνει ένας ήχος αργός, βραχνός, λυπητερός• λυπητερος που σήκωνε τις τρίχες και σε σπάραζεν, ήχος βγαλμένος σαν από ζωντόβολο, σαν από άνθρωπον• ήχος που κατέβαινε και υψωνόταν, κ' επνιγόταν, και χύνονταν, και δέρνονταν• ήχος που είταν και μίλημα, και ούρλιασμα, και θρήνος, και παράπονο, και κλάψιμο, και γέλιο, και βρισιά, και τραγουδι• τραγουδι τρομασμένης, ξετρελαμένης, απελπισμένης ψυχής. Κ' οι διαβάτες άκουγαν, στέκονταν, ανατρίχιαζαν, αυτιάζονταν, ένιωθαν, κουνούσαν τα κεφάλια κ' έλεγαν ομενας του άλλου:
"Μοιρολόι! ποιος να πέθανε;"
Κωστής Παλαμάς: Θάνατος παλληκαριού
Σαν ένα μικρό αστέρι μέσα στους εκατομμύρια γαλαξίες να μπούμε από το παράθυρο και να φωτίσουμε τις ιστορίες. Τις ιστορίες που θα κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο... Αυτά έγραφαν στο πρώτο παρουσιαστικό κείμενο τους τα "φύλλα". Άλλαξε λίγο το ιστολόγιο ήταν η καλοπροαίρετη κριτική ενός φίλου κι αναγνώστη. Θα το σκεφτώ του απάντησα. Ανέτρεξα στο πρώτο κιόλας κείμενό μετά την εισαγωγή. Αυτο, για τον μεγάλο Λουις Σεπουλβεδα (που μπορείτε να διαβάσετε εδώ: Luis Sepulveda [1949-2020], τελευταίο ταξίδι για τον κόσμο στο τέλος του κόσμου...). Φόρος τιμής, συναισθηματικό, μα πάνω απ' όλα πολιτικό όπως πολιτικότατη ήταν κι η ζωή αυτού του Χιλιανού Γίγαντα! Η ανάγνωση, η λογοτεχνία είναι πάνω απ' όλα πολιτική. Χωρίς να λείπει η απόλαυση της καλής λογοτεχνίας. Άλλωστε ο Στέφαν Τσβάιχ, ο Ζωρζ Σιμενόν, έτσι όπως μου ήρθαν πρόχειρα στο νου, τι σόι λογοτέχνες ήταν; Σίγουρα όχι πολιτικοί ή "στρατευμένοι". Τα "φύλλα" αγαπούν την ανάγνωση, τη γραφή, την Ιστορία, γράφονται από τον συντάκτη τους με το χέρι βαθιά στην καρδιά. Κι η καρδιά του είναι δοσμένη στην αλλαγή αυτού του κόσμου... Εξ' ου κι αυτές οι αράδες, (και της προηγούμενης κι όσων αναρτήσεων θα ακολουθήσουν) αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό...
Διαβάστε ακόμα:
"Σεις που περνάτε μεσα από τις εφήμερες κουβέντες / βάζετε το ξίφος, εμείς το αίμα, / βάζετε το σίδερο και τη φωτιά, εμείς τη σάρκα / βάζετε ένα άρμα, εμείς τις πέτρες /βάζετε τα δακρυγόνα, εμείς τη βροχή. / Μα ο ουρανός και ο αέρας είναι τα ίδια για σας και για μας. / Πάρτε λοιπόν τον κλήρο σας από το αίμα μας, και φευγάτε / πηγαίνετε να φάτε, να γιορτάσετε, να χορέψετε, κι απέ φευγάτε. / Εμείς, θα κρατήσουμε τα ρόδα των μαρτύρων / θα ζήσουμε όπως θέλουμε." (Παλαιστινιακή ποίηση - Μαχμούντ Νταρουίς)
ΑπάντησηΔιαγραφή