Εσύ δεν ήσουν ο παππούς-παραμυθάς ενός, δύο, τριών εγγονιών. Δεν ήσουν ούτε καν ο παππούς-παραμυθάς των δικών σου εγγονιών, κι ας τους έγραψες τόσα παραμύθια. Ήσουν ο παραμυθάς όλων μας. Ο παραμυθάς με το αγαπημένο σου σημειωματάριο moleskine πάντα μαζί, να γράφεις, να γράφεις, να γράφεις... Μας ταξίδεψες στον "κόσμο του τέλους του κόσμου" εκεί που κυνηγούσες τα φαλαινοθηρικά, "ο γέρος σου μας διάβαζε ιστορίες αγάπης" μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, μπήκαμε στο Patagonia Express και ταξιδέψαμε σε όλη την "άγονη γραμμή" γνωρίζοντας τόσο "γόνιμους" ανθρώπους σε αυτό το μεγάλο ταξίδι, μας σύστησες τον γέρο αναρχικό παππού σου, οι ληστές τραπεζών σου ήταν κάτι απίθανοι τύποι, μας διηγήθηκες "ιστορίες απ' δω κι από 'κει" με ινδιάνους και γκαούτσος, έγραψες τρυφερές ιστορίες για γάτους, σκύλους, λευκές φάλαινες, σαλιγκάρια που ανακάλυψαν τη σημασία της βραδύτητας, γελάσαμε με το "μουγκό Ουζμπέκο σου", μας πήγες με μια ανάσα στη γη του πυρός, στο στενό του Μαγγελάνου, στην Παταγονία, στην Πούντα Αρένας, σε μέρη που ούτε φανταζόμασταν ότι υπάρχουν, εμείς, οι κάτοικοι του "πρώτου κόσμου", μας γνώρισες το μεγαλύτερο συγγραφέα της Χιλής, έναν γίγαντα, όπως τον αποκαλούσες, τον Francisco Coloane, έγραψες, έγραψες, έγραψες... Όπως και έζησες, έζησες, έζησες... Την "τρέλα του Πινοσέτ", ένοπλος δίπλα στο Σαλβαδόρ Αλιέντε μέχρι την τελευταία στιγμή, τις φυλακές, την αναγκαστική εξορία, τη μνήμη των βασανισμένων, των αγνοουμένων, των νεκρών συντρόφων και συντροφισσών σου, τις διεθνείς Ταξιαρχίες ¨Σιμόν Μπολιβάρ" στη Νικαράγουα που στρατεύτηκες δίπλα τους εθελοντής, τα ταξίδια σε όλο τον κόσμο, τις αληθινές φιλίες με πραγματικούς ανθρώπους. Και όλα αυτά μας τα μετέφερες στο χαρτί. Τον κόσμο του αγώνα, τον κόσμο των Ιδεών και κυρίως τον κόσμο του ονείρου και της φαντασίας, που σου έγραψε και ένας φίλος εχθές... Για ένα να είσαι σίγουρος. Όταν θα πέφτει η νύχτα και τα φώτα θα χαμηλώνουν στα σπίτια, τα βιβλία σου θα φέγγουν για πάντα στα ράφια, όπως και η ελπίδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου