«Η δυσκολία είναι να βάλουμε στο χαρτί όσα σωριάζονται βουνά μέσα μας και θέλουν να βγουν. Χρειάζεται τρομερή προσπάθεια. Να υποφέρεις. Ν' ανοίξεις τις φλέβες σου. Να χύσεις αίμα. Αλλιώς δεν κάνεις τίποτα.»
[Συνέντευξη στο περιοδικό Αργώ, Σεπτέμβριος 1974]
Ο Νίκος Καββαδίας, ο αρμενιστής ποιητής, ο πολυδιαβασμένος και χιλιοτραγουδισμένος από τις εξαιρετικές μελοποιήσεις των ποιημάτων του από τον τεράστιο Θάνο Μικρούτσικο είχε κι άλλη μια υπόσταση εκτός του ποιητή, του συγγραφέα, του ναυτικού. Αυτή του «πολιτικού» Νίκου Καββαδία. Συμμετείχε στο ΕΑΜ Ναυτικών και στη συνέχεια στο ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών. Πέρα από τη δράση του συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά κι άρχισε να γράφει τα πολιτικά ποιήματά του. Ποιήματα, όχι τόσο γνωστά -άγνωστα για την ακρίβεια- σαν αυτά που τραγουδάμε, αλλά σίγουρα εξίσου σημαντικά! Με χαρά λοιπόν τα «φύλλα» παρουσιάζουν τα δύο που ακολουθούν!
Στον τάφο του Επονίτη
Επέταξα τη σάκα μου και τρέχω με τουφέκια
Μικρούλης φαίνομαι Αδερφέ το μάτι δεν με πιάνει.
Στη μάχη όμως κουβάλησα χιλιάδες τα φουσέκια
κι ακόμα μ' είδαν Γερμανούς να στρώνω στο ρουμάνι.
Στη γειτονιά με ξέχασε το τόπι, το ξυλίκι.
Και μοναχά που πέρναγα με το χωνί στο στόμα.
Παιδί! Μα με λογάριασαν οι λυσσασμένοι λύκοι.
Τεράστιο το κουράγιο μου. Και που να δεις ακόμα.
Μια μέρα μας μπλοκάρανε. Δυο εμείς και αυτοί σαράντα,
Σφαίρα τη βρήκε την καρδιά μου που ' μοιαζε με γρανίτη.
Σε μια γωνιά με θάψανε χωρίς ανθούς, μα πάντα
Σα ρόδο θα μοσκοβολάει ο τάφος του Επονίτη
[Περιοδικό Νέα Γενιά, χρόνος 3ος, αριθμός φύλλου 51, 15 Ιουνίου 1945]
(Το περιοδικό ήταν όργανο του Κεντρικού συμβουλίου της ΕΠΟΝ)
Αντίσταση
Στο παιδικό μας βλέμμα πνίγονται οι στεριές.
Πρώτη σου αγάπη τα λιμάνια σβύουν και εκείνα.
Θάλασσα τρώει το βράχο απ' όλες τις μεριές.
Μάτια λοξά και τ' αγαπάς: Κόκκινη Κίνα.
Γιομάτα παν τα ιταλικά στην Ερυθρά.
Πουλιά σε αντικατοπτρισμό - Μαύρη Μανία.
Δόρατα μέσα στη νυχτιά παίζουν νωθρά.
Λάμπει αρραβώνα στο δεξί σου: Αβησσυνία.
Σε κρεμεζί, Νύφη λεβέντρα Ιβηρική
Αναβάνουνε του Barriochino τα φανάρια.
Σπανιόλοι μου θαλασσοβάτες και Γραικοί.
Γκρέκο και Λόρκα - Ισπανία και Πασιονάρα.
Κύμα θανάτου ξαπολιούνται οι Γερμανοί.
Τ' άρματα ζώνεσαι μ' αρχαία κραυγή πολέμου
Κυνήγι παίζουνε μαχαίρι και σκοινί.
Οι κρεμασμένοι στα δέντρα, μπαίγνιο του ανέμου.
Κι απέ Δεκέμβρη, στην Αθήνα και Φωτιά.
Τούτο της Γης το θαλασόδαρτο αγκωνάρι,
Λικνίζει κάτου από το Δρυ και την Ιτιά
το Διάκο, τον Κολοκοτρώνη και τον Άρη.
[Περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, αριθμός 8, 30 Ιουνίου 1945]
[Τα ποιήματα και το απόσπασμα από τη συνέντευξη αντλήθηκαν από το κατατοπιστίκο βιβλίο του Φίλιππου Φιλίππου «Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ», των εκδόσεων ΑΓΡΑ.]
Διαβάστε ακόμα:
Ομολογω πως δε γνώριζα αυτήν την πλευρά του αγαπημένου μου Καββαδία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ ενδιαφέρουσα η έρευνα αυτού του βιβλίου για τον "πολιτικό" Νίκο Καββαδία!
Διαγραφή