Ιάκωβος Καμπανέλλης: Το μεγάλο μας τσίρκο...

Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου
πίσω από τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν 
κάτω από τα ματωμένα νύχια του περιστεριού 
πάμε να δεις την αυλή που μεγάλωσαν

Δυο παιδιά ερωτευμένα 
δυο παιδιά του καημού

Ορέστη απ' τον Βόλο
Μαρία απ' την Σπάρτη
γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ' την Σπάρτη
Ορέστη απ' τον Βόλο
την κόρη μου θέλω

Δυο παιδιά ερωτευμένα 
δυο παιδιά του καημού

Ορέστη απ' τον Βόλο

Μαρία απ' την Σπάρτη

γυρεύω το γιο μου

Μαρία απ' την Σπάρτη

Ορέστη απ' τον Βόλο

την κόρη μου θέλω

https://www.youtube.com/watch?v=ZFYhKKQnZxk

Μεγάλα νέα σου φέρνω από κει πάνω

περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω

και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,

να κλάψω, να φωνάξω ή να σωπάσω.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε

και στο λιμάνι τώρα κάτω στο γιαλό,

οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.

Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν

από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν

κι από κοντά μας οι μεγάλοι μας προστάτες,

αγάλι αγάλι έγιναν νεκροθάφτες

και ποιος πάλι πληρώνει τα σπασμένα

και πως να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή

κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει

το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.

Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες

με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.

Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι

και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί

προσμένουν κάτι νέο να φανεί.

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,

ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.

Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,

σαράντα με το λάδι και το ξύδι

κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,

βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί

τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,

μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.

Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε

το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, 

η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,

του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

https://www.youtube.com/watch?v=eFhLb0r_kCg