Τσαρλς Μπουκόφσκι, 9 Μαρτίου 1994: Τότε που βουτούσα στον κόσμο σου Χένρι, Χένρι Τσινάσκι...

Όλοι βαδίζουμε προς το θάνατο,

όλοι μαζί, όπως ένα τσίρκο!

Αυτό και μόνο θα έπρεπε να μας κάνει

να αγαπάμε ο ένας τον άλλο.

Αντί γι' αυτού, είμαστε ισοπεδωτικοί,

αλληλοφοβόμαστε και

αλληλοτρωγόμαστε για το τίποτε.

Μακρινό 1998. Τα σκαλάκια οδηγούσαν στο υπόγειο του μεγάλου βιβλιοπωλείου. Και το βλέμμα έπεφτε στα ράφια της ξενόγλωσσης λογοτεχνίας. Ποιος ξέρει τι με έκανε να οδηγηθώ στην αλφαβητική σειρά και να φτάσω στο γράμμα Μ για να "συναντήσω" τον Τσαρλς Μπουκόφσκι. Το ένθετο της κυριακάτικης εφημερίδας για τα βιβλία, η κουβέντα με κάποιον φίλο αναγνώστη, κάποιο βιβλίο του που έπιασα τυχαία στα χέρια μου εκεί και μου κίνησε την περιέργεια με αυτά που έγραφε στο οπισθόφυλλο; Κάτι απ' όλα αυτά ήταν η αφορμή εκείνα τα χρόνια για να γνωρίσουμε έναν συγγραφέα! Η εφημερίδα, οι φίλοι, οι βόλτες με τις ώρες στα βιβλιοπωλεία... 

«Βρόμικος κόσμος», έγραφε ο τίτλος του πρώτου του βιβλίου που είχα διαβάσει. Ποιήματα. Τι διαβάζω; Σκέφτηκα... Δεν πολυκαταλάβαινα... Προσπαθούσα τότε να ανακαλύψω το σύγχρονο κόσμο της λογοτεχνίας. Τα ερεθίσματα από το σπίτι ήταν άλλα. Κλασσική ελληνική και ξένη λογοτεχνία κυρίως. Δε με άγγιζαν καν τότε! Λογικό για έναν νέο της μητρόπολης με αγωνίες και δίψα για τον καινούριο κόσμο... Καλύτερα από την άλλη, αφού αργότερα, σε πιο ώριμη ηλικία άρχισα να τα διαβάζω και να τα καταβροχθίζω, να τα κατανοώ και να τα απολαμβάνω με άλλο μάτι.

Ας γυρίσουμε λοιπόν στον «Βρόμικο κόσμο», στις «Σημειώσεις...», στην «Αγάπη που είναι ένας σκύλος από την κόλαση». Διάβαζα, προσπαθούσα να μπω στον κόσμο του, διάβαζα εισαγωγές, επίμετρα. Υπερβολικά όλα. Λόγια κούφια. Αλήθεια ποιοι είναι όλοι αυτοί που γίνονται ειδικοί σε έναν συγγραφέα, ζωγράφο, ποιητή! Ας μας αφήσουν ήσυχους να μπούμε στον κόσμο τους και να καταλάβουμε ό,τι καταλάβουμε. Κι η αλήθεια είναι ότι με μπέρδευαν. Έψαχνα να βρω αυτό που είχαν βρει αυτοί. Ανοησίες. Συνέχισα να ψάχνω μόνος για να τον καταλάβω... Κάτι με γοήτευε που δεν μπορούσα να το βρω.. Συνέχισα. Διάβασα κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...

Ο Μπουκόφσκι είναι ένας παρεξηγημένος συγγραφέας. Ο μεγαλύτερος ποιητής και συγγραφέας των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο απομυθοποιητής του αμερικανικού ονείρου...! Κακοποιημένος από τον κυρ-Παντελή πατέρα του. Τον Πολωνό μετανάστη που πήγε στη «Γη της Επαγγελίας» και έκανε μότο της ζωής του το «δουλειά, δουλειά, δουλειά» Με το ωραίο του σπιτάκι με το γκαζόν, που κάθε Κυριακή κούρευε o μικρός Τσαρλς, κι αν ένα χορταράκι προεξείχε λίγο παραπάνω, τον έσπαγε στο ξύλο. Ο ηθικός αυτός πατέρας τού «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια» της Αμερικής... Μεγαλωμένος από μια μάνα δούλα του άντρα της. «Πατρίς Θρησκεία, Οικογένεια» και αμερικανικό όνειρο βλέπεις.... 

Και τα μάζεψε κι έφυγε. Με μια γραφομηχανή παραμάσχαλα που τον ακολουθούσε από κακόφημο ξενοδοχείο σε κακόφημο ξενοδοχείο. Από βρόμικο δωμάτιο σε βρόμικο δωμάτιο. Από το σπίτι που τον πέταγαν έξω επειδή ήταν πάντα άφραγκος σε άλλο σπίτι, μέχρι να τον ξαναπετάξουν έξω. Είχε βλέπεις χαλάσει τα τελευταία του δολάρια σε ένα μπουκάλι κρασί ή σε μια εξάδα μπύρες ή σε δύο ουίσκι σ' ένα μπαρ. Το δεύτερο το είχε κεράσει στον άγνωστο διπλανό αδερφό του στα βάσανα... Έγινε αλκοολικός. Μπεκρής για τους καθώς πρέπει μικροαστούς. Παραβατικός για τον νόμο. Κυκλοφορούσε με τη χάρτινη σακούλα με το μπουκάλι κρυμμένο μέσα και κοιμόταν έξω. Τέτοιο έγκλημα καθοσιώσεως... Δεν υπηρέτησε τη μητέρα πατρίδα. Έγραφε για τη ζωή. Την αληθινή ζωή που κρυβόταν κάτω από το χαλάκι του αμερικανικού τρόπου ζωής. Για τα κακόφημα μπαρ, για τους φτωχούς, για τους αλογομούρηδες, για τ' αφεντικά που του φέρονταν σαν σκουπίδι. Όλα αυτά δεν συγχωρούνται...

«Ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές», «Το ταχυδρομείο», το «Τοστ ζαμπόν» κι άλλες συλλογές ποιημάτων της «Ηλέκτρας », του «Ηριδανού» και της «Απόπειρας», αυτοεκδόσεις, όλα αυτά για χρόνια με οδήγησαν τελικά στον κόσμο του... Κι άρχισα να τον «καταλαβαίνω»... Αυτόν του μηδενιστή, του αρνητή χωρίς πολιτική στράτευση. Του αναχωρητή, Του μοναχικού λύκου. Του λάτρη των γατών. Με τις καταστροφικές σχέσεις με γυναίκες που αγάπησε πολύ με τον δικό του τρόπο. Και που κι αυτές τον αγάπησαν με τον δικό τους αυτοκταστροφικό τρόπο. Βρόμικη κοινωνία των χρημάτων, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν και τα πρόβατα της... 

Γι' αυτό λοιπόν του χρωστάμε για το έργο του... Χρωστάμε σ' όλους αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες που όπως είχε γράψει και σ' ένα ποίημα του 

«οι άντρες και οι γυναίκες 

του παρόντος και του παρελθόντος

που δημιουργούσαν και δημιουργούν 

καινούριους κόσμους 

για μας τους υπόλοιπους.

.........................

όλοι τους

ήρωες που πρέπει 

να ευγνωμονείς

ενώ ξυπνάς

από τα συνηθισμένα σου όνειρα 

κάθε πρωί.

Ο Χένρι Τσινάσκι είναι ο «ήρωας» του Τσαρλς Μπουκόφσκι στα μυθιστορήματα και τα βιβλία του, στην ουσία είναι ο ίδιος.