Τα βιβλία δεν θα έπρεπε να γράφονται για να φέρουν γαλήνη στις ανεμοδαρμένες συνειδήσεις. Γράφονται για να διδάξουν και να διαφωτίσουν. Να βοηθήσουν τον αναγνώστη να δει το άνοιγμα και να βρει το δρόμο του. Να τον ξεμπλέξουν από τα πλέγματα του αποπροσανατολισμού, που βρίσκεται συχνά περιπλεγμένος.
Θυμάμαι τη δασκάλα μου στο δημοτικό τη δεκαετία του '80 να μας αναφέρει ότι, η δασκάλα της ήταν η Έλλη Αλεξιου. Φαντάζομαι ότι θα μας είχε εξηγήσει ποια ήταν αυτή η σπουδαία γυναίκα. Στο παιδικό μου μυαλό έμοιαζε μάλλον σαν κάτι μυθικό. Χρόνια πολλά αργότερα θα έπαιρνα στα χέρια μου το "πρώτο της γράμμα"... Της κομμουνίστριας και συγγραφέα! Σκληροί αγώνες για μικρή ζωή ο τίτλος του. Που με συγκλόνισε και το παρουσίασα σε αυτό εδώ το ιστολόγιο. Έλλη Αλεξίου: Σκληροί αγώνες για μικρή ζωή (γράμμα από τη δασκάλα της δασκάλας μου...#1)
Η επισκεψιμότητα της ανάρτησης σε αντίθεση με άλλες πιο "πιασάρικες" ήταν πολύ χαμηλή. Παραπονούμενος σε έναν φίλο - αλλά και φίλο και υποστηρικτή του ιστολογίου - πήρα μια απάντηση που ήταν αφοπλιστική: Καλά, ποιος ασχολείται; Για την Έλλη Αλεξίου μιλάμε. Δεν είναι "χοτ" λογοτεχνία... Είχε δίκιο, δυστυχώς. Αλλά τι; του απάντησα. Να παραιτηθούμε από την ιστορία των ακάματων εργατών και εργατριών των Νεων Ελληνικών Γραμμάτων και των αγώνων του τόπου μέσω αυτών; Οχι. Γιατί μέσα από αυτά - τα Νέα Ελληνικά Γράμματα - ξεμπλέκουμε από τον αποπροσανατολισμό της ανέμελης λογοτεχνίας που είναι ένα τίποτα και δυστυχώς κερδίζει έδαφος.
Σε αυτή τη δεύτερη συνάντηση μου με την Έλλη Αλεξίου, σε αυτό το "δεύτερο γράμμα που μου έστειλε", και το χρωστώ στη "διαμεσολάβηση" της δασκάλας μου, μπήκα ακόμα πιο βαθιά στη ζωή πολλών γιγάντων των Ελληνικών Γραμμάτων. Διάβασα κριτικές, κάτι που στα χρόνια της ευδοκιμούσε σε αυτό το χώρο. Κι αν με τους πιο πολλούς και πολλές είχα καταπιαστεί στο παρελθόν, μου άνοιξε ορίζοντες για άλλους. Να μην αναφέρω ειδικά. Ρίχνοντας μια ματιά στα περιεχόμενα, ο μυημένος αναγνώστης θα συναντήσει σε αυτό το μικρό διαμαντάκι οικεία πρόσωπα. Γνωστές πέννες. Αλλά κι άγνωστες δυστυχώς... Ο αμύητος κι η αμύητη αναγνώστρια ευκαιρία είναι να κάνουν μια αρχή. Και μετά σίγουρα θα ακολουθήσουν κι άλλοι ακούραστοι εργάτες των Νεων Ελληνικών Γραμμάτων. Που με τις κριτικές τους και τις βιογραφίες πάνω στα ίδια πρόσωπα, φωτίζουν αυτόν τον τόσο όμορφο, μα πάνω απ' όλα στρωμένο με τους αγώνες, τις αγωνίες, τις χαρές, τις πίκρες, τα δράματα, τα συνήθεια, την αντίσταση, τις νίκες και τις ήττες των ανθρώπων αυτού εδώ του τόπου, δρόμο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου