Αντίο Καπετάνισσα...

Λέω, δεν υπάρχει έναυσμα, υπάρχει χρέος. Δεν μ' ενδιαφέρει ούτε το όνομα μου, δεν μ' ενδιαφέρει ούτε τα βιβλία μου, δεν με ενδιαφέρει ούτε η υστεροφημία μου, έχω μπροστά μου τους εβδομήντα χιλιάδες νέους που σκοτώθηκαν κι από τις δύο πλευρές οι οποίοι είναι σα να μου λένε:  Κατίνα επέζησες; Γράψε αυτά που δεν μπορούμε να γράψουμε εμείς γιατί είμαστε στο χώμα. Γι' αυτό γράφω. Γιατί είμαι χρεώστης γι' αυτό το θέμα... [...] Έχω μορφές νέων σαν φωτογραφία, σα να μου κράζουν, σα να μου κράζουν, γράψε ρε παιδί μου γιατί είμαστε στο χώμα βαθιά δεν μπορούμε να γράψουμε. Τελείωσε. Οι επιζώντες από τέτοιες τραγωδίες είναι χρεώστες εσαεί.

Σε σένα στέρησαν την ελληνική ιθαγένεια Καπετάνισσα. Οι συνεργάτες των Γερμανών. Οι κατοπινοί συνεργάτες των "συμμάχων" μας, Εγγλέζοι κι Αμερικανοί. Σε σένα που από μικρό κορίτσι, μαθήτρια, συμμετείχες στην Εθνική Αντίσταση. Και γι' αυτό κυνηγήθηκες από τους παρακρατικούς του μεταβαρκιζιανού κράτους. Ανήλικη φυλακίστηκες και εξορίστηκες στην Ικαρία. Αφέθηκες ως ανήλικη και σε συνέλαβαν ξανά. Δραπέτευσες και κατάφερες να ενταχθείς στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Δεν έφυγες με το "Ματαρόα"... Δεν ανήκες σε αυτή την Τάξη, ούτε σε αυτή την πάστα ανθρώπων, όπως και δεκάδες άλλες χιλιάδες φτωχόπαιδα της γενιάς σου... Έμεινες μαζί τους για ν' αγωνιστείς για τη νέα Λευτεριά... Και μετά την ήττα σπούδασες στην πολιτική προσφυγιά. Φρόντισαν οι Λαϊκές Δημοκρατίες και γι' αυτό. Όπως φρόντισε κι ο Πέτρος Κόκκαλης για όλα τα παιδιά που γλίτωσαν από το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης. Ο Πέτρος Κόκκαλης που γνώρισες. Και κάπου εκεί, μέσα από αυτόν, σε γνώρισα κι εγώ. Μέσα από το εμβληματικό βιβλίο σου για αυτό τον εμβληματικό επιστήμονα, χειρουργό, αγωνιστή, Άνθρωπο με Α κεφάλαιο. Καλύτερος αποχαιρετισμός δεν υπάρχει από το να το πιάσω στα χέρια μου ξανά. Και να σε προτρέψω φίλη αναγνώστρια  και φίλε αναγνώστη να το διαβάσεις κι εσύ... Μια τέτοια γυναίκα σαν εσένα μόνο, όπως κι οι άλλες χιλιάδες γυναίκες που εντάχθηκαν στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, θα μπορούσε να γράψει ένα βιβλίο για τον ευγενέστερο όλων και μοναδικό επιστήμονα Πέτρο Κόκκαλη. Αντίο Καπετάνισσα...