Οι κάρτες

Οι κάρτες! Τις είχα ξεχάσει! Οι ευχετήριες κάρτες κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο ή σε ένα έπιπλο του σαλονιού. Άλλη εποχή! Όχι τόσο μακρινή αλλά σίγουρα άλλη! Γέμιζε η σκάλα της πολυκατοικίας με χαρούμενες κάρτες! Ναι! Και σκέτες ταχυδρομούνταν! Ή σε φακέλους με πολλά γραμματόσημα! Όσο πιο μακρινός ο προορισμός, τόσο πιο πολλά αυτά! Τυπικές οι ευχές, δε λέω. «Καλή Χρονιά με υγεία, Καλά Χριστούγεννα, Καλές γιορτές». Κι από κάτω να αραδιάζονται ονόματα θείων, ξαδερφιών, νονών, φίλων και παιδιών... Αλλά ναι, σε εκείνον τον παλιό κόσμο, ακόμα και αυτές οι τυπικές ευχές περιείχαν μια κάποια διαδικασία πιο ανθρώπινη. Να θυμηθείς και να σκεφτείς σε ποιους θα στείλεις, να αγοράσεις τις κάρτες, να τις γράψεις, να τις κλείσεις σε φακέλους, να κολλήσεις τα γραμματόσημα και στο τέλος να τις ρίξεις στο ταχυδρομικό κουτί. Και η προσμονή να δεις αν σε θυμήθηκαν όλοι όσοι σου έστειλαν πέρσι. Να γεμίσει το σαλόνι κάρτες και να μην είναι οι ευχές μόνο στιγμιαία αναβοσβήματα οθόνης...