Στη δασκάλα, στον δάσκαλο...

Στη μνήμη της κομμουνίστριας δασκάλας μου Καίτης...

Της κοινωνίας το παλάτι χτίσε δασκάλα και δάσκαλε! Και τα θεμέλια τα βαθιά που θα βάλεις να είναι γερά, σαν αυτά που προσπάθησε ο ήρωας δάσκαλος του Τσινγκίζ Αϊτμάτοφ, στη νεοσύστατη τότε Σοβιετική Ένωση, εκεί που επικρατούσε η πλήρης αγραμματοσύνη. Να είναι γερά σαν του μεγάλου παιδαγωγού του τόπου μας Δημήτρη Γληνού, της Έλλης Αλεξίου, των εκατοντάδων εκτελεσμένων δασκάλων, γυναικών και αντρών, της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Του κλάδου με τους περισσότερους νεκρούς στον αγώνα. Να χτίσεις γερά θεμέλια σαν αυτούς τους ταπεινούς. Θεμέλια για την κοινωνική ευημερία, για την καλυτέρευση της ζωής όλων. Δώσε μόρφωση, πνευματική καλλιέργεια, δίδαξε την αλληλεγγύη. Σμίλεψε τις ψυχές τους δασκάλα και δάσκαλε για να υπάρξει ένας άλλος κόσμος, ένας άλλος πλανήτης. Σκάψε βαθιά και θα σε θυμηθούν κάποτε, όπως κι εγώ θυμάμαι συχνά την κομμουνίστρια δασκάλα μου, που θεμέλια γερά προσπάθησε να μας βάλει...

Στον Δάσκαλο 

Σμίλεψε πάλι δάσκαλε ψυχές,

ό,τι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασε το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,

Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,

Οπλισμός μην μπορεί να τα γκρεμίσει. 

Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ' έχουνε λησμονήσει ;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί 

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

Κωστής Παλαμάς