Στον ευγενικό βιβλιοπώλη για το τόσο πολύτιμο δώρο του. Δέκα χρόνια μετά έπιασε τόπο...
Ο λαός στην πιο μεγάλη του πλειοψηφία γενικά, ηταν δουλοπάροικος, ζούσε σε φοβερή αθλιότητα κι εξόν από το μικρό "χαράτσι" κι άλλους φόρους στους Τούρκους, ήταν υποχρεωμένος σε βαριά και ποικιλόμορφα "δοσίματα" στους Κληρικούς και Κοτσαμπάσηδες και δεν είχε δικαίωμα να εκλέγεται. Οι Έλληνες φεουδάρχες, με τα πολλά προνόμια, που τους είχαν αναγνωρίσει οι Τούρκοι, έγιναν πανίσχυροι (κι απέναντι ακόμα των Τούρκων) κι αποτελούσαν την Επαρχιακή Αριστοκρατία, που είχε τη συνείδηση ότι αποτελούσε χωριστή κοινωνική τάξη.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η ιστορία του τόπου μας, αλλά και κάθε τόπου, αν βιβλία Ιστορίας όπως αυτό ή και άλλα που έχουν παρουσιάσει τα "φύλλα", διδάσκονταν (πράγμα απίθανο) στα σχολειά ή διαδίδονταν πλατιά στα πλαίσια της αυτομόρφωσης του λαού και της Τάξης μας. Για τις εξουσίες ότι πιο φυσικό να θάβονται. Και για μας ότι πιο φυσικό δυστυχώς, να αγνοούνται...
Η ιστορία του "Κατακαημένου Μοριά" είναι πάνω κάτω η ιστορία της ανθρωπότητας εκεί που το αδηφάγο τέρας του κέρδους και της εξουσίας μπαινει πάνω από όλα. Παρακολουθεί όλη την ιστορία του Μοριά από τα αρχαία χρόνια σχεδόν έως σήμερα. Με εξαίρεση τα τελευταία εκατό χρόνια και τον κατακαημένο ξανά Μοριά που, ο ανθός της νεολαίας του κατασφαγιάστηκε την τριέτια 1946-1949.
Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Θηβαίοι, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Φράγκοι, Ενετοί, Τούρκοι και προπαντών πλούσιοι Έλληνες βυσσοδόμησαν στο κουφάρι του. Τον ερήμωσαν, τον κατέκαψαν, εκχέρσωσαν τις πόλεις του, ξερίζωσαν ελιές, αμπέλια, συκιές, ξανά και ξανά και ξανά. Μα πάνω απ' όλα τον ερήμωναν συνεχώς από τον πληθυσμό του. Τόσο που οι διάφοροι περιπατητές δεν συναντούσαν ψυχή επί χιλιόμετρα.
Κι αν τα πρώιμα χρόνια μπορεί να μην έχουν τόσο ενδιαφέρον για την αναγνώστρια και τον αναγνώστη, η περίοδος των τελευταίων τριακοσίων χρόνων αποκτά ιδιαίτερο νόημα και έχει μεγάλη ιστορική γνωσιακή αξία. Γιατί μέσα από τριάντα - σαράντα σελίδες απομυθοποιείται όλη η προπαγάνδα για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στην Πελοπόννησο, που στην ουσία ήταν εκατό, αλλά παρουσιάζει και την πιο μεγάλη σκλαβιά, αυτή των Κληρικών και των πλούσιων Ελλήνων, των Προεστών και Κοτζαμπάσηδων, που πολύ σοφά ο λαός αναφωνούσε κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στον Μοριά "Τι Μπραΐμης τι Ζαΐμης!" Και γιατί διαβάζουμε και μαθαίνουμε για το "διαίρει βασίλευε" του λαού και την υποτέλεια και την ξενοδουλεία της αστικής τάξης μετά την επανάσταση στους ξένους και παντοτινούς προστάτες τους, τους Άγγλους...
Με τέτοια θεωρητικά όπλα, η ζωή του τόπου μας θα ήταν καλύτερη, η εξάρτηση από τους από πάνω (ντόπιους και ξένους) θα έπαυε και τα μοιραία λάθη δεν θα επαναλαμβάνονταν περιμένοντας τους σωτήρες σαν το "μάνα εξ' ουρανού" των χριστιανών που όλο νομίζουν ότι θα έρθει αλλά δεν έρχεται...
ΤΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΌΠΟΥΛΟΣ
Ο ΚΑΤΑΚΑΗΜΕΝΟΣ ΜΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΛΒΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου