Λουκάς (Φούκας) Μ.

Στη μνήμη του φίλου και συντρόφου Λουκά (Φούκα) Μ., που τον πρόδωσε η μεγάλη του καρδιά στις 19 Μαΐου 2014...

-Καλώς τον! Άργησες οκτώ χρόνια...

-Το ξέρω. Ησύχαζα... Αλλά αποφάσισα να σας επισκεφτώ έναν έναν ξεχωριστά αλλά και όλους και όλες μαζί...

-Καλά έκανες. Ξέρεις, είμαστε αρκετοί που σε φέρνουμε συχνά στο μυαλό μας. Κάποιοι, κι ας εξαφανίστηκες, σε συναντάμε κάθε μέρα. Σε βλέπουμε σε φωτογραφίες στους πίνακες από φελιζόλ και στα ψυγεία μας, πάνω στο παπί σου, να μας χαμογελάς.

-Ναι, το παπί μου! Το εργαλείο της δουλειάς μου! Αλλά αλήθεια, τι γυρεύεις εδώ εσύ; Στην αγαπημένη μου αυτή κρυμμένη πλατεία της γειτονιάς μου;

-Έρχομαι τα τελευταία χρόνια. Είναι το ησυχαστήριο μου. Κάθομαι, παίρνω ένα τσάι και διαβάζω τα πρωϊνά.

-Θυμάσαι ένα βράδυ που είχαμε αράξει εδώ; Πολύ πριν «φύγω»...

-Ναι, πως! Είχαμε πάρει κουτάκια μπύρες και βλέπαμε μια πανκ συναυλία!. Από τότε είχα να περάσω, μέχρι που την ανακάλυψα ξανά.

-Ναι, αλλά δεν σε βλέπω να πίνεις τσάι τώρα. Amstel πίνεις; Τι έπαθες; Ούτε την άγγιζες κάποτε! Heineken έπινες! Τουλάχιστον δεν έπινες Kaizer!......

-Ε, τώρα που έγιναν της μόδας οι χιπστερομπύρες του Κουκακίου και του Μεταξουργείου, είπα να αλλάξω προς το πιο λαϊκό! Εδώ, μέχρι και η ωραία γειτονιά σου, το Παγκράτι, άλλαξε και χιπστέριασε!

-Χιπστέριασε; Τι είναι πάλι τούτο;

-Άστο, θα πάρει χρόνο να σου εξηγήσω και σε βλέπω βιαστικό... Κάνε μια βόλτα και θα καταλάβεις...

-Είμαι ναι, λίγος ο χρόνος για να σας προλάβω όλες και όλους... Φαντάζομαι πόση κίνηση θα έχει ακόμα το κέντρο για να ακούω τόσα κορναρίσματα.

-Τα κορναρίσματα, ειδικά σήμερα, δεν είναι τα συνηθισμένα. Σήμερα απεργούν οι οδηγοί δίκυκλων! Οι κούριερ! Οι παλιοί συνάδελφοί σου! Έλειπες δυστυχώς και δεν μπόρεσες να παρακολουθήσεις, να συνδιοργανώσεις, να συμμετάσχεις στη χαρά αυτή! Που να δεις φίλε πόσες εκατοντάδες μηχανάκια διαδηλώνουν, κατακλύζουν τους δρόμους, κλείνουν τα μαγαζιά των αφεντικών που εκμεταλλεύονται την Τάξη σας... 

-Συγκινούμαι που έβαλα ένα λιθαράκι κι εγώ σε αυτό το οικοδόμημα του ταξικού αγώνα. Τα κορναρίσματά τους ακούγονται όμορφα κι αποφασιστικά. Πρέπει να έχασα πολλά όλα αυτά τα χρόνια. Τι άλλο σημαντικό έγινε;

-Α, είχαμε και την πρώτη φορά αριστερά!

-Τιιιιι;

-Ναι, κυβέρνησε ξανά ο μικροαστισμός του ΠΑΣΟΚ. Μεγάλη ιστορία. Οι επόμενοι που θα συναντήσεις θα σου εξηγήσουν. Μην σε κρατάω άλλο. Σίγουρα έχεις κόσμο να δεις...

-Ναι, κάτι θυμάμαι ότι γεννιόταν... Ήταν τις μέρες που «έφευγα»...

-Η ιστορία του τόπου Λουκά δεν αλλάζει με τίποτα. Είναι αυτό το κάτι που μας διαφεύγει συνέχεια και προδίδεται αυτός ο λαός που πέφτει συνέχεια στα ίδια λάθη ψάχνοντας Μεσσίες... Δεν στηρίζεται στις δυνάμεις του... Δεν διαβάζει την Ιστορία του τόπου του, της Τάξης του... 

-Της Τάξης μου, της Τάξης μας... Πρέπει να φύγω φίλε... Χάρηκα... Όταν πια πίνεις την Amstel σου, άφηνε την λίγο στο τραπέζι χωρίς να την κοιτάς. Έτσι, να έρχομαι λαθραία να πίνω καμιά γουλιά κι εγώ... Κουτάκι θα προτιμούσα να είναι... Έτσι, όπως στις συναυλίες στη Villa Amalias παλιά...

-Ναι, θα το κάνω... Θα σε περιμένει... Καλή αντάμωση...