Γκανιάν

-Όχι κι εσύ γαμώ το στανιό μου! Όχι κι εσυ!

Είχε σηκωθεί από την καρέκλα και στηριζόμενος στο ξύλινο τραπέζι φώναζε. Από τη διπλανή παρέα τρία νέα παιδιά τον κοιτούσαν καλά καλά! Είχαν ακούσει την προηγούμενη στιχομυθία και προφανώς, σαν νέοι άνθρωποι και εξελιγμένα μοντέλα της εποχής, τους είχε σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!

Λογικό ήταν αφού κι αυτός τον είχε «προκαλέσει» ρωτώντας τον αν είχε κάνει το εμβόλιο! Τον είχε ψυχανεμιστεί όταν τον περασμένο Οκτώβριο τον είχε ρωτήσει πως περνάει κι αυτός του είχε απαντήσει, πως να είμαι, με τον κορόιδοϊο που μας δουλεύουν!

Είχαν γνωριστεί σ' ένα καφενείο που συναντούσες λογής λογής φυλές της πόλης. Λαϊκούς ανθρώπους της γειτονιάς, χίπστερ, πολιτικοποιημένους, αδιάφορους, τα πάντα. Αυτός πήγαινε τα πρωϊνά με κάτι μεγάλους τόμους και διάβαζε. Ο άλλος άπλωνε κάτι χαρτιά μ' ένα σωρό αριθμούς. Σαν στατιστικά. Αργότερα, κι αφού άρχισαν να χαιρετιούνται και να απλώνεται ένα δίχτυ συμπάθειας ανάμεσα τους, του εξομολογήθηκε ότι ήταν στατιστικά και προγνωστικά ιπποδρομιών! Μάλιστα! Γκανιάν μας βγήκε σκέφτηκε και χαμογέλασε! Συνέχισαν να συναντιούνται και να ανταλλάζουν λίγες κουβέντες μέχρι που χάθηκαν αναγκαστικά εξαιτίας της πανδημίας.

Ακούγοντας τα περί κορόιδοϊού δεν συνέχισε. Ήταν μάταιο! Είπαν τα τυπικά και βυθίστηκαν κι οι δύο στα κιτάπια τους.

Στην επόμενη συνάντηση τους εφτά μήνες μετά και όντας σε μεγάλα κέφια είπε να τον τσιγκλίσει ρωτώντας τον όχι μόνο εάν είχε κάνει το εμβόλιο αλλά μάλιστα και ποιο προτίμησε! Η έκρηξη του ήταν τόσο μεγάλη, κάνοντας τη μάσκα που κρεμόταν στο σαγόνι του σα δεύτερο μούσι, από το ταρακούνημα να του κλείσει το στόμα μη μπορώντας κανείς να ξεχωρίσει τι έλεγε πάνω στην ταραχή του!

-Μα γιατί δεν έκανες;, συνέχισε.

-Γιατί να κάνω;, ανταπάντησε.

Η συζήτηση έπαιρνε διασκεδαστική τροπή αν και ο κίνδυνος ελλόχευε κρίνοντας από το θολωμένο του βλέμμα στην ερώτηση μα γιατί δεν έκανες;

-Για τον κορονοϊό.

-Ποιον κορονοϊό; Δεν υπάρχει. Μια απλή γρίπη είναι!

Η συζήτηση τώρα πια έπαιρνε και μια πιο ενδιαφέρουσα τροπή! Δεν ήταν ότι δεν είχε ακούσει ότι υπάρχουν άνθρωποι που το υποστήριζαν. Και στο ραδιόφωνο τους είχε ακούσει να ξιφουλκούν σε εκπομπές λόγου των ακροατών και στα σόσιαλ μίντια να επιχειρηματολογεί ο κάθε πικραμένος αναμασώντας επιχειρήματα ψεκασμένων «καλλιτεχνών» τελευταίας διαλογής και κάτι κομπογιαννιτών γιατρών! Αλλά άλλο αυτό! Να εμφανίζεται μπροστά του με σάρκα και οστά!

-Κι όλοι αυτοί που πέθαναν;

-Ποιοι πέθαναν;

Γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον!

-Ξέρω 'γω! Κάτι εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη και δεκατρείς χιλιάδες στη χώρα μας!

-Δεν πέθαναν!

Τα τρία νέα παιδιά από δίπλα είχαν γουρλώσει με απόγνωση τα μάτια!

-Τι εννοείς δεν πέθαναν;

-Δεν πέθαναν! Πέθαναν με κορονοϊό κι όχι από κορονοϊό!!! 

Δεν πίστευε στ' αυτιά του! Κοίτα να δεις που ο Γκανιάν μας βγήκε γιατρός και σύντομα θα μας βγει και βιολόγος σκέφτηκε!

-Κι οι γιατροί;

-Ποιοι γιατροί;

-Οι γιατροί που βεβαίωσαν το θάνατο τους... 

-Είναι πληρωμένοι!

-Ποιοι;

-Οι γιατροί!

-Όλοι οι γιατροί όλου του κόσμου;

-Αν δεν είναι γιατί δεν βγαίνουν σε πάνελ με τους σοβαρούς επιστήμονες που τους έχουν φιμώσει κι είναι οι μόνοι που λένε την αλήθεια;

Το επιχείρημα του ήταν τόσο αποστομωτικό που δεν ήξερε τι να του απαντήσει! Είπε λοιπόν ν' αλλάξει τροπάρι! 

-Ίσως έχεις δίκιο! Λες να την πάτησα που έκανα το εμβόλιο;

-Αν έκανες το MRNA δεν σου εγγυώμαι τίποτα! Αν έκανες της παλιάς τεχνολογίας και τη γλιτώσεις με καμιά ελαφριά θρομβωσούλα να πεις κι ευχαριστώ!

-Ωχ!

-Α, και που 'σαι! Όλο με τη μάσκα σε βλέπω! Πρόσεχε είναι ανθυγιεινές! Αν σου εμφανιστούν τίποτα  πνευμονοπάθειες σε μερικά χρόνια μην απορήσεις! Είπε, κι έσκυψε στα προγνωστικά για τις ιπποδρομίες της ημέρας...!

-Μία τελευταία ερώτηση! 

-Πες μου! Μετά χαράς! 

-Πόσο χρονών είσαι; 

-Εξήντα. 

-Καλή τύχη! 

-Ευχαριστώ! Θα τη χρειαστώ σήμερα! Θα τους πάρω και τα σώβρακα με τα στανταράκια που έχω!