Ο Georgy F. Calogerovsky με το "Η Γλώσσα της Μύγας" και το "Νέα Γη". Ο Γιώργος Μαυρος-Καλογερου με το "ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΕΣ". Ο Γ. Φ. Καλογερόγλου με το "ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΣΣΔ..." Και τέλος ο Γ. Φ. Καλόγερος με τα "ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝΤΡΑ", "ΕΙΡΗΝΗ", "ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ", "ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ", "οι μπουρλοτιέρηδες και άλλα διηγήματα". Και, ενώ όλα μου τα βιβλία της λογοτεχνίας είναι τοποθετημένα στα ράφια με χρονολογική σειρά, διαμορφώνοντας έτσι ένα ιδιότυπο ημερολόγιο δεκαετιών, θυμίζοντας μου πρόσωπα, γεγονότα, καταστάσεις, τόπους, καφενεία, μέσα μαζικής μεταφοράς όπου τα διάβασα, αυτά είναι όλα μαζί αν και διαβάστηκαν σε ανάκατες ημερομηνίες. Έτσι, για να βγαίνει το φως τους όλο μαζί...
Ο Γ. Φ. Καλόγερος, που απορρόφησε όλα τα προηγούμενα παρατσούκλια (ή αλλιώς Γ. Σεραφίνο - έτσι τον γνωρίζουν οι παροικούντες στα "φύλλα"), συνοδοιπόρος μου στον Κόσμο των Ιδεών, σύντροφός μου στον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου, μοιραστής της αγωνίας μας για τα γράμματα, αυτή τη φορά θα φωτίσει αυτή τη μικρή ανεξάρτητη γωνιά της βιβλιοθήκης μου, με το "ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ" του, αφού πρώτα "φώτισε" την οδό Αριστοτέλους, την πλατεία Βικτωρίας, τους ταπεινούς κατοίκους, περιπατητές, θαμώνες, αρρώστους, περαστικούς, αγωνιστές, φτωχοδιάβολους, πρόσφυγες, εξαρτημένους, αστούς και την ψυχή μου...
Γιατί η πλατεία Βικτωρίας σε ρουφάει. Τη συνηθίζεις και μετά δεν μπορείς να κινηθείς έξω από αυτήν, μετατρέπεται σε προαύλιο, και μετά και μετά και μετά, στραβογερνάς... Έρχονται άλλοι που δεν γνώρισαν τους προηγούμενους που ρουφιούνται κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο.
Το "ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ" του λοιπόν είναι αυτό. Αστραπιαία κείμενα, όπως αστραπιαία είναι η ζωή εκεί. Σαν παλιός κάτοικος μπορώ να το επιβεβαιώσω. Οι άνθρωποι, οι χαρακτήρες , το συνεχές πήγαινε έλα, το ταξικό καμίνι, η παρατήρησή του φαρμακουπαλλήλου που ζυμώνεται με τόσο κόσμο και τέλος το ταλέντο του στην αποτύπωση στο χαρτί είναι ένα ακόμα δώρο σε εμάς που δεν ψάχνουμε απλά ιστορίες μέσα στα βιβλία. Αν ήταν έτσι ξέρουμε να τις βρούμε κι αλλού. Σε εμάς που ψάχνουμε να εξηγήσουμε τον κόσμο μέσα από τις ιστορίες και να αλλάξουμε την υλική υπόστασή του. Ο Γ. Φ. Καλόγερος αυτή τη στιγμή είναι υπάλληλος. Ήταν εργάτης και μπορεί να ξαναγίνει. Μπορεί να γίνει ξανά βιβλιουπάλληλος. Καρφίτσα στο μάτι ο συνδικαλισμός του στο χώρο του βιβλίου. Καρφίτσα στο μάτι και αυτό, το πιο επίσημο, βιβλίο του... Το 'ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ" του δεν είναι τίποτα άλλο από τη ζωή του. Τίποτα διαφορετικό από ότι έχει γράψει έως τώρα... Είναι η πλατεία Βικτωρίας, που θα μπορούσε να ήταν η πλατεία Αμερικής, το Γκύζη, η Κυψέλη, το Περιστέρι, η φτωχή ελληνική ύπαιθρος. Είναι το σάπιο σύστημα και οι ευαίσθητοι άνθρωποι. Είναι αυτός. Φτάνει όμως με τα καλά λόγια που θα τον έκαναν να ντραπεί. Έτσι όπως αρμόζει στους αχθοφόρους του αγώνα και της πένας...
Φίλη αναγνώστρια και φίλε αναγνώστη βρες το... Γιατί αυτό το "ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ", ίσως να ήταν το μοναδικό φαρμακείο στο ευρύτερο κέντρο που οι άνθρωποι πίσω από τον πάγκο δεν μιλούσαν για αντισηπτικά και γάζες, αλλά για τη Γάζα που ματώνει κι αντιστέκεται.
Το βιβλίο "ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΩΜΑ|βιβλία στην Αθήνα
...και διαβάζεται απνευστί!
Σημειωση: Τα αποσπάσματα με τα πλάγια γράμματα είναι από το βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου