Λεηλατούνται οι τόποι από τον υπέρμετρο τουρισμό, χάνονται κι οι τόποι, φεύγουν κυριολεκτικά ή μεταφορικά οι άνθρωποι χάνονται και οι ιστορίες των τόπων τους, επικρατεί η ομοιογένεια των γεύσεων στο όνομα ενός σάπιου life style, χάνονται οι παραδοσιακές γεύσεις και μυρωδιές των κουζινών των τόπων. 

Ο Γ. Φ. Καλόγερος ξεκίνησε να γράφει διηγήματα στο 46ο Λύκειο Νεάπολης Εξαρχείων και να τα μοιράζει σε φανζίν. Αυτή η συνήθεια τον ακολουθεί έως σήμερα. Είναι η "λογοτεχνική παρένθεση" με λιτές λογισέλοδες εκδόσεις, που εκδίδονταν μια φορά στο τόσο με διηγήματα, στο περιθώριο της πολιτικής δουλειάς και των κινηματικών διαδικασιων. Άλλο ένα λοιπόν μικρό βιβλιαράκι, αυτή τη φορά όχι σε μορφή αυτοέκδοσης αλλά από τις εκδόσεις "ΔΑΙΜΩΝ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ", με τίτλο "οι μπουρλιοτέρηδες και άλλα λευκαδίτικα διηγήματα". 

Τα "φύλλα" αγαπούν την Ιστορία και τις ιστορίες του τόπου μας. Τη λαογραφία, τη λογοτεχνία, τους αγώνες για την αλλαγή αυτού του σάπιου κόσμου.