Επειδή σ' αγαπώ...

Σε 'σένα... 

Ευτυχώς! Η βεράντα είχε αρκετό χώρο! Λικνίζονταν πιασμένοι από τη μέση! Έτσι, όπως βλέπουμε τα βαλσάκια στις ταινίες εποχής. Ευτυχώς! Ο ουρανός ήταν απέραντος, χωρίς ψηλά κτίρια και κάθε είδους εμπόδια! Στροβιλίζονταν τα δύο χελιδονάκια ενώνοντας τα ράμφη τους σαν να φιλιούνται και, έπλεκαν τα φτερά τους σαν να αγκαλιάζονται! Ευτυχώς! Τα δύο κυπαρίσσια που σας είχα μιλήσει πιο παλιά, σφιχταγκαλιασμένα, μιας κι έτσι είχαν φυτευτεί, μπλεγμένα συντροφιά στον ανήφορο της ζωής χόρευαν κι αυτά! Έπαιρναν ρυθμό από τους δύο ανθρώπους και τα δύο χελιδονάκια... Παρακάτω, η θάλασσα ρυτίδιαζε ελαφρά από συγκίνηση κι ο φλοίσβος συνόδευε διακριτικά όλο αυτό που έκανε τους δυο ανθρώπους να λικνίζονται, τα δύο χελιδονάκια να στροβιλίζονται, τα δύο κυπαρίσσια να χορεύουν... Δεν μπορούσε κι αυτή να μείνει άπραγη σε αυτή τη χαρά της ζωής... Τα λόγια κι η μουσική έδιναν το ρυθμό! Μα πάνω απ' όλα η αγάπη κι η συντροφιά...

Επειδή σ'  αγαπώ

ως κι οι πέτρες ανθίζουν στη γλαστρα

Επειδή σ' αγαπώ 

το φεγγάρι φιλιέται με τ' αστρα

Επειδή σ' αγαπώ

σ' αγαπώ γράφω σ' όλους τους τοιχους

Επειδή σ' αγαπώ 

ξαγρυπνώ στης καρδιάς σου τους ήχους

Επειδή σ' αγαπώ

τα φτερά ξαναράβω στους ώμους

Επειδή σ' αγαπώ 

ξαναβγαίνω με τσέρκι στους δρόμους 

και φωνάζω στους δρόμους σ' αγαπώ 

Επειδή σ' αγαπώ 

τα λαμπιόνια του ο ήλιος ανάβει 

Επειδή σ'  αγαπώ 

το κρεβάτι μας είναι καραβι

Επειδή σ' αγαπώ 

το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει 

Επειδή σ' αγαπώ 

τούτη η λέξη ποτέ δεν παλιώνει

Επειδή σ' αγαπώ

τα φτερά ξαναράβω στους ώμους

Επειδή σ' αγαπώ 

ξαναβγαίνω με τσέρκι στους δρόμους 

και φωνάζω στους δρόμους σ' αγαπώ 

Τα όμορφα αυτά λόγια, οι στίχοι, ανήκουν στο μεγάλο στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο. Η μουσική στον Γιάννη Σπανό. Ερμήνευσε ο Μανώλης Μητσιάς.