Νταχάου, 29 Απριλίου 1945...

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΤΕΦΡΑΣ

Στο χώμα που το λίπανεν η στάχτη των ανθρώπων,

το χερσωμένο απ' την αναλγησία,

ένα μικρό λουλούδι φύτρωσε η άνοιξη,

- τάχα να διάβηκε ανεπίστροφα ο χειμώνας; -

ένας άνθος γαλάζιος, μ' έντονη ευωδιά,

ίσως για να θυμίζει σε ποιο χώμα,

σε ποιο καμίνι - κήπο έχει βλαστήσει.

Κάποτε σ' ένα λόφο φαλακρό,

σ' ένα κρανίου τόπο,

πολύφυλλος βασιλικός είχε φουντώσει

ν' αποσκεπάσει ένα σταυρό, που ήταν να γίνει

σύμβολο για την άφατην οδύνη.

Μα εσύ, λουλούδι ευαίσθητο της τέφρας,

πως θα μπορέσεις, με τ' αναιμικά σου πέταλα,

ένα σταυρό τόσο πελώριο να σκεπάσεις,

τον πιο βαρύ, τον πλέον αιμοστάλαχτο,

που σήκωσε ποτέ του ο γιος τ' ανθρώπου;

Με δέος σε κορφολογώ

απ' το τραχύ κι άχαρο χώμα σου,

να σε μεταφυτέψω στης καρδιάς τη γλάστρα.

να σε βαγιοκλαδίζω μέρα νύχτα...

Μαζύ μου μύρια χέρια αθώρητα,

αναστημένα από τη στάχτη τους,

θα σε σκαλίζουν, θα σε βοτανίζουν·

μύριες πνοές, που απόσβησαν

και ξέμειναν στ' αγέρι, δροσοσταλίές,

θα σε ποτίζουν, να θεριέβεις.

Κάθε καρδιά και γλάστρα σου θα γίνει,

να βγάλεις ρίζα και παράριζα,

βλαστούς και παρακλάδια,

σαν κάκτος τροπικός ν' ανθομανίσεις,

ν' αποσκεπάσεις όλους τους σταυρούς

πάνω στην πλάση.

Μυριάκριβο βλαστάρι της οδύνης,

βασιλικέ του Γολγοθά,

λουλούδι του Νταχάου,

λουλουδάκι της ειρήνης.

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Αύγουστος 1962

[ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1963]

https://www.youtube.com/watch?v=K9oXXboppqk