Τα "φύλλα" είναι ένα ιστολόγιο που αγαπά την ανάγνωση, τη γραφή, τα βιβλία. Ο συντάκτης του γράφει για βιβλία που διάβασε, τις δικές του ιστορίες, γράφει για πολιτικοϊστορικά γεγονότα με αναφορές στη λογοτεχνία και τα ποιήματα. Αλλά πέρα από την απόλαυση της ανάγνωσης των μυθιστορημάτων (πάντα με ένα νόημα), υπάρχει και η στράτευση. Η πολιτική στράτευση! Κι αυτό είναι ολοφάνερο σ' αυτό το ιστολόγιο. Η εκτίμησή του στις στρατευμένες στην "Υπόθεση" για την αλλαγή αυτού του σάπιου κόσμου εκδόσεις είναι απεριόριστη! Εκδόσεις που δεν έχουν στόχο το κέρδος αλλά έχουν στόχο το κέρδος... Το κέρδος που θα έχουν όλοι οι άνθρωποι, η φύση, τα ζώα. Όλος ο πλανήτης! Αυτό, του τέλους της εκμετάλλευσης! Της ελευθερίας!
Γι' αυτό λοιπόν τα "φύλλα" παρουσιάζουν με μεγάλη χαρά σήμερα μια μικρή κουβέντα που έγινε με τον Γ., μελος των εκδόσεων Κόκκινη Βιβλιοθήκη, εκδόσεων στρατευμένων κομμουνιστών με πολύ σπουδαίο και συγκινητικό έργο. Ολόψυχα τους εύχονται να συνεχίσουν!
Κόκκινη Βιβλιοθήκη λοιπόν! Γιατί κόκκινη;
H βάφτιση των εκδόσεων έγινε σε ένα καφενεδάκι στου Βύρωνα, που καθόμασταν στη μνήμη του συντρόφου μας Λουκά το 2014. Στις συζητήσεις για το πώς να ονομάσουμε τον μικρό μας εκδοτικό, έπεσε η ιδέα… άρεσε και από τότε την υιοθετήσαμε. Κόκκινη γιατί θέλαμε να δείξουμε το στίγμα μας και να αποδώσουμε τον πολιτικό μας προσανατολισμό. Μη ξεχνάς ότι η Κόκκινη Βιβλιοθήκη είναι σάρκα από τη σάρκα της Βίδας.
Βλέπω μια συγκεκριμένη περίοδο και θεματολογία της Ιστορίας που ασχολείστε στις εκδόσεις σας. Παίζει ρόλο όλη αυτή η προσπάθεια της επιθετικής και ανιστόρητης αναθεώρησης της Ιστορίας;
Ένας από τους λόγους που η ΚΒ ξεκίνησε να εκδίδει βιβλία ήταν και αυτός ο λόγος. Η πάλη μας ενάντια στον αναθεωρητισμό και στην λασπολογία πάνω στα ζητήματα που άνοιξε η πάλη του λαού μας την περίοδο Κατοχής- Αντίστασης-Εμφυλίου. Μια πολιτικοΐδεολογική πάλη με κάθε είδους αριστερούς και δεξιούς αντικομμουνιστές που τα μέλη μας έδωσαν και δίνουν με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια. Καρπός αυτής της πάλης είναι και η Κ.Β. ως εργαλείο γνώσης στα χέρια των προλετάριων αγωνιστών/στριών.
Πες μας λίγα λόγια για την επαφή σας με τα δρώντα πρόσωπα εκείνης της εποχής που ζουν ακόμα και συναντιέστε κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας των βιβλίων τους. Πώς αντιμετωπίζετε αυτή την εμπειρία; Πρακτικά, συναισθηματικά, πολιτικά.
Όπως καταλαβαίνεις είμαστε η τελευταία γενιά που μπορεί να έχει μνήμες με αγωνιστές/στριες από την δρακογενιά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ. Προσωπικά μιλώντας ως εγγόνι μαχητών του ΔΣΕ που βρέθηκαν στην Τασκένδη ήταν στοίχημα να βρεθώ με όσα περισσότερα αντίστοιχα παιδιά/εγγόνια κινιόνταν πολιτικά στην Αθήνα και ενδιαφέρονταν να τυπώσουμε βιβλία ντοκουμέντα για το επαναστατικό ΚΚΕ και τον ΔΣΕ.
Τελικά έπιασε τόπο αυτή η προσπάθεια και πλέον η Κ.Β. έχει αγκαλιαστεί από πλήθος ανθρώπων από την πολιτική προσφυγιά και έχουν βοηθήσει πολύμορφα έτσι ώστε να εκδοθούν βιβλία για τον ΔΣΕ και όχι μόνο.
Μόνο δύναμη μπορείς να πάρεις όταν έχεις βρεθεί με μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Η Κ.Β. προσπαθεί να μεταδώσει αυτή τη δύναμη στους νεότερους και φυσικά να διαδώσει ιστορικές αλήθειες που δεν θέλουν να λέγονται από τη σημερινή ψευτοαριστερά και από τους δημοσιολόγους του αστικού μπλοκ φυσικά.
Πόσους τίτλους έχετε εκδώσει; Κι αν θες πες μας μερικούς που θεωρείς ότι ξεχωρίζουν. Αν και όλοι φαντάζομαι είναι "παιδιά" σας!
Δίκιο έχεις, όλα τα βιβλία και οι μικρές μπροσούρες έχουν την φροντίδα μας και όλα έχουν το καθένα ένα «εσωτερικό» σκεπτικό για την προώθηση των πολιτικών ζητημάτων και στο σήμερα. Να σου πω ένα παράδειγμα. Τυπώσαμε την 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ (1934) υπερασπίζοντάς την από την ιδεολογική επίθεση που δέχεται από τα διάφορα ρεύματα της "νέας αριστεράς", των τροτσκιστών αλλά και στο δοκίμιο της ιστορίας του σημερινού ΚΚΕ. Τα κομβικά ζητήματα που έθεσε το ΚΚΕ εκείνης της περιόδου είναι που το έκανε κόμμα πλατιών μαζών και το τροφοδότησε πολιτικοΐδεολογικά στην πάλη του για μια λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα. Το έδωσα ως ένα μικρό παράδειγμα και δε θα σε κουράσω με τα πιο «ειδικά» ζητήματα περί των πολιτικών στοχέυσεων με τις εκδόσεις.
Σύνολο έχουμε τυπώσει τρείς μπροσούρες και εφτά βιβλία.
Ξεχωρίζει για μένα η 2η έκδοση του Ημερολογίου του Καπετάν Διαμαντή γιατί για πολλά χρόνια ψάχναμε μέσα σε δεκάδες βιβλία για Ρούμελη και άλλες πηγές για να ξεκλειδώσουμε λέξεις και φράσεις μέσα από το Ημερολόγιο. Οι εκατό σημειώσεις του βιβλίου από την Κ.Β. είναι η καθεμία γραμμένη πραγματικά με πολλή δουλειά για να διασταυρωθεί και να πάρει τη θέση της κάτω από το συγκλονιστικό ημερολόγιο του Καπετάν Διαμαντή. Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που θεωρώ ότι ξεχωρίζει πέρα από τα ίδια ιστορικά ντοκουμέντα. Ότι μια γενιά ανθρώπων και νεότερων παιδιών έχουν μάθει να δουλεύουν συλλογικά και να φτιάχνουν εκδόσεις με προσανατολισμό τους το κομμουνιστικό κίνημα και την ιστορία του. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να βλέπεις νέους ανθρώπους να ασχολούνται με τον ΔΣΕ και την ιστορία του ΚΚΕ.
Ένα βιβλίο που είναι απίστευτο ντοκουμέντο είναι του μαχητή του ΔΣΕ Σπύρου Γιώτη «Δροπολίτη» γιατί περιγράφει όλη την πορεία τού ηπειρώτικου αντάρτικου μέχρι και την Τασκένδη αλλά και μετά αυτά που τράβηξαν οι ζαχαριαδικοί από τους πραξικοπηματίες. Νομίζω όμως ότι όσο με αφήνεις θα αρχίζω να μιλώ για κάθε βιβλίο ξεχωριστά και θα γίνει η ανάρτηση σεντόνι, οπότε και σταματάω…
Θα σου πω κι εγώ έναν δύο που ξεχωρίζω: Είναι το "Ημερολόγιο του Καπετάν Διαμαντή. Και το κάπως πιο προσωπικό για εσένα "Από τους Χιονάδες του Έβρου στις Λαϊκές Δημοκρατίες και την Πολιτική Προσφυγιά". Πες μου δυο λόγια.
Εδώ με βάζεις σε κάτι πιο συναισθηματικό, πολιτικό αλλά και εσωτερικό για τη προσωπική μου πολιτικοποίηση. Σε αυτό το βιβλίο μαζί με τον παππού μου ο οποίος είναι παιδί του Εμφυλίου, γιός μαχητή του ΔΣΕ από τον Έβρο, καταγράφουμε την ιστορία της οικογένειας. Χάθηκαν τρείς μαχητές του ΔΣΕ, όλοι μέλη της οικογένειας σε μάχες στον Έβρο και στον Γράμμο. Έζησε μονάχα ένας ο Πασχάλης, προππάπους μου. Βρήκα όσα περισσότερα διάσπαρτα στοιχεία μπορούσα, μιλάμε για διαλυμένες οικογένειες μετά το 1949 και με την βοήθεια του παππού μου καταφέραμε να βγάλουμε μια έκδοση που έρχεται να προστεθεί στην πάλη ενάντια στη λήθη και να αναδείξει τον δημοκρατικό Έβρο και την λαϊκή πάλη με τον ΔΣΕ και το ΚΚΕ μπροστάρη. Είναι από τα βιβλία που μόλις εκδόθηκε έκλαψα γιατί μπορεί η οικογένεια να χωρίστηκε για πάντα και ηττημένη να βρέθηκε στις λαϊκές δημοκρατίες και την ΕΣΣΔ αλλά ένιωσα ότι αυτό το βιβλίο κάπως την ξαναδένει…
Σε ξαναγυρίζω λοιπόν στο βιβλίο γι' αυτή την εμβληματική μορφή του τόπου μας, τον Καπετάν Διαμαντή. Μου έρχεται στο μυαλό η εκδήλωση που έγινε στην ταράτσα του χώρου σας (Πολιτική Ταξική Οργάνωση "Βίδα"). Θα ήθελα να μας πεις πως βλέπετε το συνδυασμό εκδόσεων βιβλίων με το ευρύτερο πολιτιστικό κομμάτι. Να πω στους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μας ότι ήταν μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά που πέρα από την παρουσίαση του βιβλίου και τη συζήτηση είχε κι ένα μουσικό μέρος με μουσική της Στερεάς Ελλάδας και με μουσικούς που μας μάγεψαν και μας οδήγησαν στην εποχή και εκείνον τον τόπο.
Η πολιτιστική εκδήλωση που αναφέρεσαι ήταν για όλες και όλους μια βραδιά αξέχαστη. Ανέδειξε τον ευρύτερο λαϊκό πολιτισμό του τόπου μας. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν από τους συντρόφους μουσικούς μας έδεσαν τις ηρωικές στιγμές του ΔΣΕ και των μαχητών του και ανέδειξαν και άλλες πλευρές των ανθρώπων με τα δίκοχα και το «Δέλτα σε κύκλο». Σκέψου σε πόσες μαρτυρίες αγωνιστών της Ιης και ΙΙης Μεραρχίας έχουμε διαβάσει αγαπημένα δημοτικά τραγούδια που σιγοτραγουδούσαν ή και χόρευαν οι μαχητές και οι μαχήτριες στο λίγο ελεύθερο χρόνο που είχαν στην ανάπαυλα των συνεχόμενων μαχών… Το ζήτημα που θέτεις για τον συνδυασμό εκδόσεων με το ευρύτερο πολιτιστικό κομμάτι είναι αλληλένδετο και νομίζω θα συμφωνήσεις και συ με την πολύ καλή δουλειά που κάνεις με τις βιβλιοκριτικές σου στα "φύλλα". Ο αγώνας όλων μας για την ανάδειξη μιας λαϊκής-προλεταριακής κουλτούρας σε όλα τα πεδία είναι ένας αγώνας ζωής, ένας αγώνας που πρέπει να προωθεί έναν άλλο πολιτισμό και να μην αφήνει το μονοπώλιο του πολιτισμού στα χέρια των εκμεταλλευτικών τάξεων και της ιμπεριαλιστικής προπαγανδιστικής μηχανής. Θα χαρώ πραγματικά στην επόμενή μας συνάντηση να μιλήσουμε για τα ζητήματα της τέχνης και δημιουργίας ευρύτερα και πως χρειάζεται να πολεμηθεί με αυτά η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, ο πεσιμισμός, η αλλοτρίωση και να δίνουν διέξοδο ατσαλώνοντας τους καταπιεσμένους προς τον αντικαπιταλιστικό αγώνα και την πανανθρώπινη λευτεριά.
Η συνέχεια ποια είναι; Τι ετοιμάζετε;
Η συνέλευση θα αποφασίσει. Στην έφερα… Το σίγουρο είναι ότι θα βγει ένα βιβλίο ντοκουμέντο για τον ΔΣΕ που ετοιμάζεται ενώ έχει μπει μπροστά και μια ανθολόγηση δημοσιευμένης αρθρογραφίας πάνω σε ζητήματα διαπάλης και υπεράσπισης του ΔΣΕ και του επαναστατικού ΚΚΕ από τους «αριστερούς» και δεξιούς αναθεωρητές.
Κλείνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο για τα "φύλλα" και όλη τη δουλειά που γίνεται και ιδιαίτερα να ευχαριστήσω για την στήριξη των "φύλλων" στην Κόκκινη Βιβλιοθήκη ως εκδοτικό κινηματικό εγχείρημα σε μια εποχή ψεμάτων, λάσπης και αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων.
Ενδιαφέρον θα είχε μια μεγαλύτερη και διεξοδικότερη συζήτηση με περισσότερα ζητήματα που θα τυπωνόταν σε μια μπρουσούρα! Έτσι κι αλλιώς το χαρτί είναι αυτό που αγαπάμε! Επιφυλασσόμαστε λοιπόν!
Για τα βιβλία της Κόκκινης Βιβλιοθήκης μπορείτε να επικοινωνήσετε στο: kokkinivivliothiki@gmail.com καθώς και με τη σελίδα τους στο facebook: Κόκκινη Βιβλιοθήκη
Διαβάστε ακόμα:
Το Ημερολόγιο του Γιάννη Αλεξάνδρου (Διαμαντής)
