ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ...

Οδήγησε και φέτος την Πρωτομαγιά προς την ανατολική συνοικία. Φτάνοντας στην κεντρική της οδό, την «Εθνικής Αντιστάσεως», ένιωσε το σύνηθες γνώριμο συναίσθημα να τον πλημμυρίζει. Ήταν η πρώτη γειτονιά του. Η παιδική γειτονιά του. Η Καισαριανή! Ανηφόρισε τον κεντρικό δρόμο, πέρασε από την πλατεία, είδε με την άκρη του ματιού του τις τιμητικές πλάκες. Κάθε γωνιά αυτής της συνοικίας και μια ιστορία αντίστασης και αγώνα. Παντού και ένας εκτελεσμένος άνθρωπος στη διάρκεια της Κατοχής. Διέσχισε τους δρόμους της για να καταλήξει στην αρχή της οδού «Ηρώων Σκοπευτηρίου». Πέρασε κάτω από το μικρό μπαλκόνι του δεύτερου ορόφου μια κλασσικής πολυκατοικίας που μεγάλωσε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ο δρόμος που έπαιξε μπάλα ίδιος κι απαράλλαχτος. ίσως μια-δυο καινούριες πολυκατοικίες να είχαν αντικαταστήσει παλιές μονοκατοικίες. Ανεβαίνοντας το δρόμο, στην κατάληξή του ήξερε τι θα αντικρύσει... Αυτό που τα παιδικά του μάτια αντίκρυζαν σχεδόν κάθε μέρα. Την περήφανη ταμπέλα που έγραφε «ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ». Η συναισθηματική φόρτιση κάθε φορά που αντικρύζει την ταμπέλα είναι σε κάθε επίσκεψή του και μεγαλύτερη. Παιδί, κάτι είχε πιάσει ότι σήμαιναν αυτά τα γραμμένα λόγια... Αργότερα, διψασμένος για την Ιστορία του τόπου έκανε το χρέος του κι έμαθε... Πάρκαρε και μπήκε στο άλσος. Ανηφόρισε με την καρδιά να χτυπάει δυνατά και αυτή τη φορά... Μικρά παιδιά, σαν και αυτόν τότε, έπαιζαν μπάλα, έκαναν κούνιες, έτρεχαν με ποδήλατα και πατίνια. Έφτασε στα πρώτα τρία σκαλάκια. Τα ανέβηκε. Κι αμέσως και τα επόμενα τρία. Θυμήθηκε τον εαυτό του να κλαίει ένα πρωϊνό επειδή ένα παιδάκι δίπλα του πατούσε με φοβερή βία πολλά μυρμήγκια που έκαναν ένα μεγάλο δρομολόγιο για να πάνε φορτωμένα τον κόπο τους στη φωλιά τους. Ίσως ένιωσε πρώιμα την αδικία δίπλα σε αυτή τη μάντρα που σαράντα χρόνια πριν εκτυλισσόταν άλλη μία ανθρώπινη αδικία... Εφτακόσιοι πενήντα άνθρωποι είχαν ποτίσει με το αίμα τους το χώμα που μούσκευε τώρα αυτός με τα δάκρυά του για τα τσαλαπατημένα μυρμηγκάκια... Προσπέρασε τα σκαλιά, συνέχισε το δρόμο του, έστριψε και μπήκε μέσα στον ιερό αυτό χώρο. Μαζί του είχε δύο γεράνια από μια γλάστρα της βεράντας του. Τα άφησε στην πρώτη στήλη που ανάμεσα στα ονόματα βρίσκονταν και τριάντα άγνωστων στοιχείων εκτελεσμένοι άνθρωποι. Σιγοψυθίρισε τη Διεθνή. Για όλες τις γυναίκες και άντρες που έπεσαν στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Εδώ, στην πρώτη γειτονιά του, την Καισαριανή. Παντού, σε όλες τις αδούλωτες «Καισαριανές» του κόσμου...

[Το πυροβόλο στη φωτογραφία είναι γερμανικό. Με αυτό και άλλα τρία που παράτησαν οι Γερμανοί όταν έφυγαν από την Αθήνα έκαναν τις εκτελέσεις όταν ήθελαν να σκοτώσουν πολύ κόσμο μαζί. Την Πρωτομαγιά του 1944, τους διακόσιους της Καισαριανής, τους εκτέλεσαν ανά εικοσάδες μέσα σε δύο ώρες.]